پارکینسون چیست؟
پارکینسون اختلالی نورولوژیک است که در آن به دلیل عدم ترشح دوپامین کافی در مغز، شخص دچار نقص در انجام اعمال حرکتی می‌شود. البته علائم پارکینسون به موارد حرکتی محدود نمی‌شود و ممکن است فرد مبتلا به این اختلال علائم دیگری چون کاهش خلق، احساس درد، اختلال در خواب، اختلال در تکلم و موارد دیگر تجربه کند.
پارکینسون به چه علتی ایجاد می‌شود؟
این اختلال که در مردان شایع تر است (حدودا ۱.۵ برابر خانم‌ها)، می‌تواند علل مختلفی داشته باشد از علل ژنتیکی تا علل محیطی اما علت اصلی آن و این که چه چیزی دقیقا منجر به بروز پارکینسون می‌شود همچنان نامشخص است.
پارکینسون درمان قطعی دارد؟
برای این اختلال درمان قطعی نیز تا به کنون وجود ندارد و داروها و روش‌هایی که استفاده می‌شوند تنها باعث کاهش علائم شده و از بروز بیماری نیز جلوگیری نمیکنند. با این وجود استفاده از دارو و روش‌های مکمل بسیار برای این دسته از افراد حیاتی است، چرا که در غیر این صورت کیفیت زندگی آنها به طرز چشم گیری کاهش پیدا کرده و در انجام امور زندگی خود دچار مشکلات فراوان می‌شوند.
پارکینسون و عوارض دارو ها ؟
اکثر داروهایی برای پارکینسون استفاده می‌شود باعث افزایش دوپامین در مغز شده و علائم را تا حدودی از بین می‌‌برند، اما مسلما از عوارض مصرف این دارو ها نیز نمی‌توان گذشت. بنابراین اگر بتوان از روش‌هایی در کنار دارو بهره برد، بسیار به نفع بیماران پارکینسون خواهد بود.
میدان مغناطیسی چگونه به پارکینسون کمک می‌کند؟
یکی از این روش‌ها که مطالعات متعددی اثربخشی آن را در بهبود علائم پارکینسون نشان داده است، استفاده از تحریک مغناطیسی مغز می‌باشد. در این روش یک میدان مغناطیسی بسیار قوی در اطراف جمجمه ایجاد می‌شود که متخصص می‌تواند این میدان مغناطیسی را بر نقطه خاصی از مغز متمرکز کرده و فعالیت الکتریکی مغز را تحت تاثیر قرار دهد.
TMS می‌تواند موجب تقویت سیستم حرکتی افراد مبتلا به پارکینسون شود؟
درباره پارکینسون میتوان به مطالعه ای اشاره کرد که دکتر بریس و همکاران انجام دادند. در این مطالعه که مجموعا روی ۵۰ نفر انجام شد مشخص شد که استفاده از تحریک مغناطیسی مغز با جریان مکرر (rTMS) می‌تواند به شکل معناداری باعث تقویت سیستم حرکتی افراد مبتلا به پارکینسون شود.
TMS می‌تواند موجب بهبود خلق افراد مبتلا به پارکینسون شود؟
آنها در این مطالعه همچنین روی خلق این افراد کار کردند اما نتیجه تفاوت معناداری با گروه تحریک غیر واقعی (Sham) نداشت.
ساختار این پژوهش چگونه بود؟
مطالعه حاضر از نظر پژوهشی ساختار بسیار دقیقی دارد چرا که افراد به دقت به ۴ گروه تقسیم شدند تا تاثیر واقعی تحریک بررسی شود، به این ترتیب:
- تحریک واقعی برای تقویت حرکت (ناحیه M1) و تحریک واقعی برای بهبود خلق (ناحیه DLPFC)
- تحریک واقعی برای تقویت حرکت و تحریک غیرواقعی (Sham) برای بهبود خلق
- تحریک غیرواقعی برای تقویت حرکت و تحریک واقعی برای بهبود خلق
- هر دو تحریک غیرواقعی
نتیجه ی این پژوهش بر روی افراد مبتلا به پارکینسون چه بود؟
در نهایت مشخص شد افرادی که تحریک مغناطیسی مغز مکرر با فرکانس ۱۰ هرتز (هر جلسه ۵۰ تحریک ۴ ثانیه ای) دریافت کردند بهبود قابل توجهی در انجام اعمال حرکتی داشتند. روند تغییرات آنها با استفاده از Unified Parkinson’s Disease Rating Scale-III در فواصل زمانی ۱ هفته، ۱، ۳ و ۶ ماه پس از جلسات تحریکی ارزیابی شد که در مقایسه با ارزیابی اولیه رو به پیشرفت بود.
